Eigenlijk willen we een beetje voorkomen dat onze blog gaat bestaan uit een verslag van wat we per dag, per uur en per minuut hebben gedaan maar in dit geval is het wel de beste manier om deze fysieke en mentale uitdaging te kunnen omschrijven. We hebben uiteraard heel erg genoten van alle prachtige uitzichten, Ciudad Perdida zelf, de leuke mensen die we hebben ontmoet en de uitdaging die we zijn aangegaan. Maar we kunnen er niet om heen, we hebben afgezien, zijn diep gegaan en zijn onszelf fysiek zeker tegen gekomen. We zullen in dit geval toch echt per dag moeten omschrijven wat we hebben meegemaakt om jullie een idee te geven van onze ervaring.

Dag 1. De start

Alles ingepakt schat? Ja voor zover ik weet wel... 10:00 uur en onze jeep stond voor de deur. Al redelijk vol maar gelukkig nog net plaats voor ons. Na 2 uurtjes over een geasfalteerde weg gereden te hebben sloegen we een bospad in regelrecht de jungle in. 45 Minuten hobbel de bobbel in een iets te volle jeep. Erg gezellig. Eenmaal aangekomen bij het startpunt nog even snel wat gegeten en hup daar gingen we. Onze gids (Cesar) waarschuwde ons al dat we waarschijnlijk een buitje over ons heen zouden krijgen en ja hoor 15 minuten later kregen we inderdaad een ‘buitje' over ons heen. De definitie van een ‘buitje' is hier gewoon een regelrechte tropische stortbui.

Na een kleine wandeling kwamen we aan bij onze eerste berg. Een uurtje klimmen volgens onze gids. Toen nog niet wetend dat dit een Colombiaans uurtje betekende begonnen we met volle moed aan de eerste uitdaging. Geen net recht pad met een vlakke ondergrond maar een kronkelend stijl pad vol met stenen, gaten en obstakels die het klimmen er niet echt makkelijker op maakte. Gelukkig na 25 minuten een korte pauze met een vers geplukte sinaasappel om even bij kunnen komen. Helaas wist onze gids dit rustmomentje subtiel te veranderen met de mededeling dat we nog niet eens op de helft waren en maakte we ons klaar voor het vervolg... Maar aan alles komt een einde en dus ook aan de eerste berg. Denkend dat berg afwaarts makkelijker zou zijn kwamen we bedrogen van af. Bergafwaarts is alles behalve makkelijker kunnen we nu uit ervaring vertellen. Vooral je knieën vinden dit niet leuk!

Nu kunnen we ook vertellen over de tweede berg (die aanzienlijk hoger was) maar dit zullen we jullie besparen. Na 4 uur bikkelen kwamen we aan op het eerste kamp. Midden in de jungle, gelegen aan een rivier en gelukkig nog voorzien van stroom zijn we erachter gekomen dat een koud biertje drinken een hele nieuwe dimensie krijgt. Een duik in de rivier en we waren weer een beetje de oude. Laat is het niet geworden.

Dag 2.

Na een goed ontbijt en een serie rek en strek oefeningen om de spieren weer een beetje klaar te stomen begonnen we aan de tweede wandeling van een uurtje of 3 ½ . Wederom een aantal goede klimmen en pittige afdalingen in de heerlijke temperatuur van 36 graden. Bezweet, moe, met pijnlijke voeten, bovenbenen en schouders bereikten we hongerig kamp 2. Wat hebben wij genoten van de duik in de rivier en de heerlijke maaltijd. Stijf, vermoeid en met een volle buik doken we om 21:00 uur toch echt weer ons bed in.

Dag 3. Het gevaarlijke stuk

Om 06:30 uur weer in de startblokken, klaar voor dag 3. 's Morgens kregen we nog de laatste instructies van Cesar. Het zou het gevaarlijkste stuk van de trip worden. Smalle paadjes, diepe afgronden en een grote kans op slangen. Laten we zeggen dat we me een lichte spanning op pad gingen. Na een kleine 20 minuten begon het pad inderdaad wat smaller te worden en de afgrond steeds dieper. Een wandelpad van ongeveer 30 á 40 cm en een afgrond van een metertje of 20 á 30 en geen enkele vorm van bescherming zette ons op scherp en werd het in de groep ineens een stuk stiller. Vanwege het gevaar voor slangen hadden ze het pad gelukkig wel voorzien van cement wat de wandeling iets makkelijker maakte. Dat hier nog nooit ongelukken zijn gebeurd verbaasden ons...

Na dit stuk van de wandeling trokken we dieper de jungle in. Het pas liep redelijk vlak en met de jungle om je heen was dit een prachtig stuk om te wandelen. Al wandelend langs de dorpen van de plaatselijke bewoners hebben we onze ogen uitgekeken. Maar goed wat zou de dag zijn zonder een berg? Als toetje dus nog even een flinke berg moeten overwinnen die onze bovenbeentjes nog even goed op de proef stelde. Eindelijk aangekomen in het laatste kamp waren we bijna bij ons einddoel.

Dag 4. Ciudad Perdida

De dag dat we de verloren stad van Colombia zouden gaan ontdekken was eindelijk aangebroken. Een half uurtje wandelen en 1200 traptreden stonden tussen ons en ons einddoel. Het was vooral weer berg op en na een goede fysieke warming up kwamen we aan bij de trap. Vooraf gezien dachten we dat dit het zwaarste gedeelte zou worden maar met een poep en scheet bereikten we dan toch echt de eerste sector van de stad. Het was een magisch moment. Aan de ene kant werden we geconfronteerd met een prachtig (en tragisch) stuk geschiedenis. Cesar kon ons veel over de stad vertellen en gaf ons goed inzicht van de feiten omtrent de stad. Aan de andere kant was het ook een beloning om hier te zijn na de inspanningen die geleverd hebben. De hele groep belandde in een euforische staat van blijheid en opluchting dat we de stad eindelijk hadden bereikt.

2 ½ Uur hebben we rondgewandeld en met gretige oren geluisterd naar alle verhalen die de stad met zich mee brengt. Het uitzicht vanaf het hoogste punt van de stad was meer dan adem benemend en niet met woorden te omschrijven. We waren van alles dan ook diep onder de indruk. Een grote waterval op de achtergrond, een strak blauwe hemel en het zijn op een magische plek op aarde ontroerde ons. Na een bezoek aan een waterval die ons eeuwige jeugdigheid zou bezorgen keerde weer langzaam terug naar de trap.

Met nog een wandeling van bijna 4 uur voor de boeg begonnen we aan de terugreis naar het tweede kamp. Vermoeid maar voldaan bereikte we in goede staat het kamp en hebben we onder het genot van een biertje en een spelletje kaarten de dag afgesloten.

Dag 5. Het zwaarste gedeelte

De laatste dag van de trip stond voor ons. Weer vroeg uit de veren en een soort van voorbereid begonnen we aan de laatste wandeling. Het zou een wandeling van 6 á 7 uur worden en bestaan uit de wandelingen van dag 1 en dag 2.

Vooral op deze dag zijn we zowel fysiek als mentaal behoorlijk diep gegaan. Met al 4 dagen spierpijn in ons lichaam en rugzakken die op één of andere manier steeds zwaarder werden was het afzien. Berg op, berg af, zwetend, vermoeid, pijnlijke spieren en jeukende muggenbulten waren de elementen die ons bezig hielden. Het laatste beetje energie wat we nog in ons hadden moesten we van diep uit onszelf persen.

Maar toen we eindelijk na een hele lange dag het startpunt hadden bereikt waren we trots op onszelf. Trots op wat we hadden gezien, ervaren en bereikt sloten we de trip af met een heerlijke lunch. Het was een prachtige ervaring!

Nu, bijkomend aan het zwembad, genieten we van de rust en gunnen ons lichaam tijd om bij te komen. Onze volgende trip al weer op de agenda pakken we nog even een momentje van bezinning mee en laten we alles nog is goed op ons inwerken.

Wist je dat:

- Als iets eenmaal nat is in de jungle dit niet meer droog wordt
- We nog nooit zoveel hebben gezweet (=alles zeiknat van de zweet)
- Een koud biertje drinken ineens een geschenk uit de hemel is
- We geen ezels of mensen in hebben gehuurd om ons, en onze spullen te dragen
- Dat we, ondanks al het gesleep, erg blij zijn met onze wandelschoenen
- Slapen in een hangmat best een uitdaging is
- Een hondje ons volgde en we in hem een trouwe metgezel hebben gevonden
- Je de Tayrona indianen kindjes heel blij kan maken met een oranje ballon
- We fysiek nog nooit zo erg zijn uitgedaagd