Terwijl we dit verhaal aan het verwerken zijn bevinden we ons al weer in Peru. We zijn ondertussen begonnen aan ons 3^de land in Latijns Amerika. Ecuador achter ons gelaten zijn we bijna in de hoofdstad van Peru: Lima. Met de meeste bezienswaardigheden in het noorden van dit land zullen we in korte tijd wat meer kilometers moeten maken om hier te komen. Busreizen van 10 tot 14 uur zijn voor ons bijna niet meer noemenswaardig. Met de nadruk op bijna want voor Rik is het normaal al moeilijk om meer dan 10 minuten stil te zitten, kan je nagaan voor 10 tot 14 uur. Gelukkig zijn de nachtbussen een goede uitvinding en op deze manier kunnen we vele uurtjes van de busreizen doorbrengen met onze ogen dicht.

In Ecuador hadden we onszelf eigenlijk wat uurtjes “strandtijd” willen gunnen. We hadden hiervoor een leuk plaatsje uitgezocht genaamd: Montanita. Helaas pindakaas voor ons. Geen zon te bekennen en na 3 dagen tegen een grauwe grijze lucht aangekeken te hebben, hebben we onze conclusie getrokken en aanvaard dat het we zonder succes door zouden gaan met onze reis. Maar goed, je kan niet alles hebben en zijn afgereisd naar Cuenca. Een leuke stad die op de Unesco werelderfgoedlijst staat. Hier hebben we sinds tijden weer goede koffie gevonden. Wat kan een mens toch genieten van de kleine dingen… En als kers op de taart verkocht het café ook nog zelf gemaakte pindakaas. Oh oh wat een genot.

Alhoewel het plaatsje niet op ons verlanglijstje stond kwamen we een dorpje genaamd Vilcabamba tegen in een folder van een hostel. We hebben er niet lang over na hoefde te denken om het een bezoekje aan te doen. Met een prachtig uitzicht op een partij bergen vonden we hier dan toch nog wat zon. De kamer, en met name de badkamer, waren prachtig. Misschien iets over het budget maar wat een verwennerij zeg.

En toen werd het tijd om Ecuador achter ons te laten en op weg te gaan naar Peru. Ook ditmaal een nachtbus uitgekozen en met een redelijke delegatie Nederlanders in de bus gingen we met z’n allen op pad. Om 03:00 uur aangekomen bij de grens zette de half-slapende-grens-bewaker weer een nieuwe stempel in ons paspoort. Helaas voor een Nederlandse reisgids was de grens bewaker toch nog scherp genoeg om te concluderen dat hij dit jaar al veel te veel dagen in Peru had doorgebracht maar wat 100 dollar toch al niet voor elkaar kan krijgen in Latijns Amerika….

In het zuiden van Peru is er relatief gezien weinig te doen vergeleken met het noorden van Peru. Ons doel is dan ook om een lekker tempo te houden qua kilometers maken. We hebben nog wel een kleine tussenstop gemaakt in Huanchaco, Peu. Ook ditmaal aan de kust en met gelukkig wat meer zon. Naast ons hostel zat een restaurant met een Nederlandse eigenaar en hebben ons hier een avond heerlijk vermaakt en werden we overspoeld met andere Nederlandse reizigers die op onverklaarbare wijze uit alle hoeken en gaten verschenen. Het is werkelijk waar bijzonder om te ervaren dat in een dorpje van niets op de landkaart je ineens zoveel landgenoten tegen het lijf loopt.

Ons klaarmakend voor de busreis naar Lima genieten we nog heel even van de rust van het kleine dorpje. De bussen hier in Peru zijn de beste die we tot nu toe gezien hebben. Er liggen kussentjes en dekens klaar, we krijgen eten en drinken tijdens de reis en de stoelen zijn van uitmuntende kwaliteit. We kunnen zelfs kiezen tussen verschillende klasse en de kans dat we tijdens onze volgende busreis kiezen voor de businessclass is groot. Alleen al voor de ervaring…

Wist je dat:

- We hier op straat zijn aangesproken om samen met Peruvianen op de foto te gaan

- We een tentje hebben gevonden waar Carmen Nederlandse appeltaart heeft gegeten én een boodschap heeft gedaan op de fiets.

- Dat de politie hier behoorlijk makkelijk geweld gebruikt tegen dronken zwervers

- Het accent in Peru compleet anders is dan in Ecuador en we met ons Spaans weer geheel van voor af aan kunnen beginnen.