Vandaag kijkend naar de datum worden we er mee geconfronteerd dat we al weer een maand onderweg zijn. De tijd vliegt hier voorbij. Elke dag een nieuwe bestemming, ontmoetingen met nieuwe mensen, nieuwe indrukken en vooral vele nieuwe ontdekkingen.

Het wordt voor ons tijd om Colombia achter ons te laten. We hebben nog een hoop te ontdekken en het word tijd om een nieuw land op het continent te gaan bezoeken. De volgende bestemming: Ecuador.

We hebben erg genoten van Colombia. Het land en in het bijzonder de inwoners zijn vele malen mooier en vriendelijker dan we hebben ervaren in Panama. Van een zeiltocht over de San Blas eilanden naar Ciudad Perdida in de jungle, van de grote bruisende steden naar de rust van de koffie plantages en van bloed geslagen hitte tot een lange broek en een trui in de avond… Colombia is een land dat in teken van muziek staat en je kunt zien dat mensen genieten. Het land heeft veel te bieden en we hebben hier veel ontdekt maar zien ook in dat hier nog zoveel meer te ontdekken is. Misschien dat we hier nog wel eens terug keren in de toekomst, wie weet…

We zijn nu precies een maand onderweg en beginnen ons steeds meer thuis te voelen in het reizigerswereldje. Waar we in het begin nog wat moesten wennen komen we nu moeiteloos binnen en voelen ons al snel thuis. Het is voor ons leuk om te zien dat er meer reizigers zijn die ook ontslag hebben genomen dan reizigers die hun baan nog steeds hebben. Zijn we toch niet de enige op de wereld die eigenlijk geen idee hebben wat we na deze reis gaan doen.

Hostels… Elke is anders en geen één hetzelfde. We zijn in drukke, rustige, grote, kleine, mooie en lelijke hostels geweest en elke heeft zijn eigen charme. We proberen ze een beetje af te stemmen op onze behoefte. Van een avondje doorzakken met iets te veel biertjes tot complete rust in een hangmat met een boek. Elk hostel biedt op zijn eigen manier een leuk verblijf.

Wat ook altijd een verrassing blijft is wie je tegen komt. Uiteraard zijn er altijd nieuwe mensen maar zo nu en dan kom je weer is iemand tegen van een vorig hostel. Het is leuk om nieuwe ervaringen te delen en te kijken waar iedereen uithangt. Onze facebook lijst groeit gestaagd en mochten ze allemaal echt naar Nederland komen dan krijgen we het nog druk met alle rondleidingen!

Dagen plannen, ook zoiets waarvan we te voren een beeld van hadden gevormd maar tot op de dag vandaag nog niets aan hebben gehad. Elke keer als we proberen een paar dagen vooruit te plannen loopt alles binnen maximaal 2 uur weer geheel in de soep. We hebben ons er bij neergelegd dat plannen niet echt lukt en kijken per dag wel waar we aan het einde van de dag uitkomen. En eigenlijk is het heerlijk om niet te weten waar we over een week zijn!

Zo terugkijkend op onze eerste maand zijn we erg gelukkig met onze stap. We doen het samen goed, kunnen erg lachen met elkaar en hebben nog geen oorlogen hoeven uitvechten. Ons Spaans gaat met kleine stapjes vooruit en zo komen we steeds weer iets verder. We genieten niet alleen van de bestemmingen maar ook van de weg er naar toe. Oké, 20 uur in een bus is niet onze grootste hobby maar je ziet veel van het land en krijgt daardoor een goed idee van de topografische lay-out van een land. Ecuador is gelukkig een stukje kleiner dan Colombia en dit betekend iets minder uren in de bus.

Wist je dat:

-Een zin in het Spaans leren vrij makkelijk is maar het antwoord begrijpen nog steeds een grote uitdaging is

-De enkels van Carmen tijdens busreizen in protest gaan en heel erg dik worden

-De busreis van Cali, Colombia naar Quito, Ecuador niet als heel veilig te boek staat. Maar we veilig zijn aangekomen…

-We nu op zoek gaan naar een kustplaatsje en daar is lekker een weekje ‘vakantie’ gaan vieren.