Peru
31 okt. 2012
🇵🇪
vanuit Peru
Excuses lieve volgers dat we zolang niets van ons hebben laten horen maar we zullen bij het begin beginnen...
Nadat we Huanchaco achter ons hebben gelaten zijn we afgezakt naar Lima. Een stad met ongeveer 8 miljoen inwoners. Het preciese aantal weet niemand. We kunnen rustig zeggen: totaal het
tegenovergestelde van Huanchaco. We zaten in een goede wijk genaamd Mariflores. Gelegen aan de kust en het rijkere gedeelte van Lima. Hier zat het weer ons eindelijk een beetje mee en hebben we wat
uurtjes op het strand kunnen liggen. Het het strand bestond dan wel uit kiezelstenen maar we hebben er erg van genoten.
Een bezoekje aan het oude gedeelte van de stad, met vele mooie architectonische gebouwen uit de Spaanse tijd, verbaasde ons in positieve zin. Toch moeten we toegeven dat het mooiste wat we in Lima
zijn tegengekomen niets met de stad of met de gebouwen te maken had. Het was op een zondag, of het een wekelijks ding is weten we niet, maar we vielen met onze neus in de boter. Mensen in prachtige
kostuums, begeleid door een uitstekende liveband, feestend door de straten. Het leek wel carneval. Er hing een uitbundige feest sfeer in de straten. Alhoewel mensen het hier niet echt op prijs
stellen om gefotografeerd te worden was het op deze zonnige zondag geen enkel probleem. Ze poseerden zelfs... Wat een ervaring.
Vanuit Lima zijn we doorgereisd naar Huacachina. Een klein dorpje naast Ica. Gelegen aan een oase in het begin van de woestijn. Het dorpje bestond uit meer reizigers dan bewoners. Met een sandbuggy
de woestijn in hebben we ons gewaagd aan sandboarden. Het was verdomd moeilijk. Na 3 pogingen staand de zandberg af te komen gaven we het maar op en zijn we liggend op onze boards naar beneden
gegaan. Veel meer snelheid, veel meer lol. Met brandblaren als gevolg hadden we er uiteindelijk weer een mooi ervaring bij.
Toch komt nu wel het mindere gedeelte. Na onze busreis naar Ica kwamen we erachter dat onze laptop weg was. F#ck, kl#te, sh#t... Helaas niets meer aan te doen en gelukkig vonden we iemand die voor
ons in het Spaans een brief op wilde stellen voor de politie. Het bezoekje aan de politie verliep veel soepeler dan we hadden verwacht. Een super behulpzame politieagente die toen ze er achter kwam
dat Rik een ex-politieagent is het toch niet kon laten om hem een klein, klein beetje uit te lachen... Ik heb het maar geslikt en mee gelachen. Ondanks dit verlies hebben we onze foto's gelukkig
nog allemaal in goede staat in ons bezit. Lang leven het internet, lang leven technologie. We hebben er 2 dagen goed van gebaald maar ons er over heen gezet. Het is en blijft uiteindelijk materiaal
en materiaal kan vervangen worden.
Nadat we deze ervaringen ook weer hadden opgedaan zijn we doorgereisd naar Arequipa. Een middelgrote stad waar we naar toe zijn gegaan om de één na diepste canyon ter wereld te bezoeken. De Colca
canyon is twee keer zo diep als de Grand canyon in Amerika. En dat die diep was hebben we geweten. Vanaf de rand van de Colca canyon keken we 1200 meter de diepte in. Aan de overkant reist de
kloofwand op tot maar liefst 3200 meter boven de rivier genaamd de Rio Colca. Vooral de twee uur naar boven klauteren waren zwaar. 1200 meter
omhoog klimmend naar een hoogte van rond de 3200 meter was afzien.
We verblijven op dit moment in Cusco. Het startpunt voor ons bezoek aan Machu Picchu. Gelegen op 3450 meter hoogte staan we weer voor een nieuwe uitdaging. Dagen van 8 uur wandelen zijn, om ons
einddoel te bereiken, normaal. Toch is de duur van het wandelen niet onze grootste uitdaging. De uitdaging ligt hem vooral in wennen aan veel minder zuurstof in de lucht op deze hoogtes. We zullen
het rustig aan moeten doen. Een gelukje bij een ongelukje hebben we nog een paar dagen de tijd om hier aan te wennen. Carmen ligt met een goede verkoudheid en koorts op bed.
Wist je dat:
- Er in onze slaapkamer in de Colca Canyon een wel heel grote muis/rat zat die onze nootjes erg lekker vond en daarvoor best een gat in Riks tas wilde knagen.
- Rik de fotograaf is en daarom dus niet zo vaak op de foto staat.
- Ons Spaans heel langzaam ergens op begint te lijken (als de mensen rustig praten!).
- We onszelf verwend hebben met de luxe 'cama' stoelen, hierin kan je bijna horizontaal liggen.
- Het op deze hoogte lijkt alsof er altijd iemand op je borst zit als je ademt. We zitten adem happend een film te kijken.
- We Els willen bedanken voor de extra fotoruimte.
Reacties
Reacties
31 okt. 2012, 08:16
Wat een prachtige foto's! En weer een mooi verhaal alleen ontzettend balen van jullie laptop!! Wel fijn dat je de foto's nog hebt!
Have fun, veel succes met de tocht en dikke knuffel uit Hilversum!
31 okt. 2012, 08:28
Wat een welkom begin van de dag, een reisverhaal en foto's van jullie.
Rik en Carmen jullie schrijven en fotograferen geweldig.
Carmen neem even de tijd om beter te worden!
Om daarna weer sterk met jullie reis verder te gaan.
Groet uit hoofddorp ............Tineke
31 okt. 2012, 10:24
we zijn weer helemaal op de " hoogte", leuke woordspeling vind ik zelf. Lieve schatten, succes met de nieuwe uitdaging, Carmen, goed uitzieken en laat je lekker verwennen. Liefs
31 okt. 2012, 10:38
Wat ontzettend leuk om de foto's te bekijken en jullie verhaal te lezen.
wel balen van de laptop maar net wat je zegt het is vervangbaar.
Heel veel plezier en blijf genieten blijf jullie volgen.
gr Dineke
31 okt. 2012, 14:04
mooie reis door peru en leuke verhalen
voortaan alles mee nemen als je ergens weg gaat
vanaf morgen alweer de derde maand
nog veel plezier en tot weder horen
31 okt. 2012, 16:29
Wat een heerlijk verhaal. Zonde van de laptop!!
Mooie foto's!! Wat een prachtig land.
05 nov. 2012, 07:38
Fijn dat jullie weer verhalen kunnen schrijven!!
Geniet ervan lieverds!! Xxx
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!