Ziek zijn

Machu Picchu

Peru

Van Ecuador naar Peru

Terwijl we dit verhaal aan het verwerken zijn bevinden we ons al weer in Peru. We zijn ondertussen begonnen aan ons 3^de land in Latijns Amerika. Ecuador achter ons gelaten zijn we bijna in de hoofdstad van Peru: Lima. Met de meeste bezienswaardigheden in het noorden van dit land zullen we in korte tijd wat meer kilometers moeten maken om hier te komen. Busreizen van 10 tot 14 uur zijn voor ons bijna niet meer noemenswaardig. Met de nadruk op bijna want voor Rik is het normaal al moeilijk om meer dan 10 minuten stil te zitten, kan je nagaan voor 10 tot 14 uur. Gelukkig zijn de nachtbussen een goede uitvinding en op deze manier kunnen we vele uurtjes van de busreizen doorbrengen met onze ogen dicht.

In Ecuador hadden we onszelf eigenlijk wat uurtjes “strandtijd” willen gunnen. We hadden hiervoor een leuk plaatsje uitgezocht genaamd: Montanita. Helaas pindakaas voor ons. Geen zon te bekennen en na 3 dagen tegen een grauwe grijze lucht aangekeken te hebben, hebben we onze conclusie getrokken en aanvaard dat het we zonder succes door zouden gaan met onze reis. Maar goed, je kan niet alles hebben en zijn afgereisd naar Cuenca. Een leuke stad die op de Unesco werelderfgoedlijst staat. Hier hebben we sinds tijden weer goede koffie gevonden. Wat kan een mens toch genieten van de kleine dingen… En als kers op de taart verkocht het café ook nog zelf gemaakte pindakaas. Oh oh wat een genot.

Alhoewel het plaatsje niet op ons verlanglijstje stond kwamen we een dorpje genaamd Vilcabamba tegen in een folder van een hostel. We hebben er niet lang over na hoefde te denken om het een bezoekje aan te doen. Met een prachtig uitzicht op een partij bergen vonden we hier dan toch nog wat zon. De kamer, en met name de badkamer, waren prachtig. Misschien iets over het budget maar wat een verwennerij zeg.

En toen werd het tijd om Ecuador achter ons te laten en op weg te gaan naar Peru. Ook ditmaal een nachtbus uitgekozen en met een redelijke delegatie Nederlanders in de bus gingen we met z’n allen op pad. Om 03:00 uur aangekomen bij de grens zette de half-slapende-grens-bewaker weer een nieuwe stempel in ons paspoort. Helaas voor een Nederlandse reisgids was de grens bewaker toch nog scherp genoeg om te concluderen dat hij dit jaar al veel te veel dagen in Peru had doorgebracht maar wat 100 dollar toch al niet voor elkaar kan krijgen in Latijns Amerika….

In het zuiden van Peru is er relatief gezien weinig te doen vergeleken met het noorden van Peru. Ons doel is dan ook om een lekker tempo te houden qua kilometers maken. We hebben nog wel een kleine tussenstop gemaakt in Huanchaco, Peu. Ook ditmaal aan de kust en met gelukkig wat meer zon. Naast ons hostel zat een restaurant met een Nederlandse eigenaar en hebben ons hier een avond heerlijk vermaakt en werden we overspoeld met andere Nederlandse reizigers die op onverklaarbare wijze uit alle hoeken en gaten verschenen. Het is werkelijk waar bijzonder om te ervaren dat in een dorpje van niets op de landkaart je ineens zoveel landgenoten tegen het lijf loopt.

Ons klaarmakend voor de busreis naar Lima genieten we nog heel even van de rust van het kleine dorpje. De bussen hier in Peru zijn de beste die we tot nu toe gezien hebben. Er liggen kussentjes en dekens klaar, we krijgen eten en drinken tijdens de reis en de stoelen zijn van uitmuntende kwaliteit. We kunnen zelfs kiezen tussen verschillende klasse en de kans dat we tijdens onze volgende busreis kiezen voor de businessclass is groot. Alleen al voor de ervaring…

Wist je dat:

- We hier op straat zijn aangesproken om samen met Peruvianen op de foto te gaan

- We een tentje hebben gevonden waar Carmen Nederlandse appeltaart heeft gegeten én een boodschap heeft gedaan op de fiets.

- Dat de politie hier behoorlijk makkelijk geweld gebruikt tegen dronken zwervers

- Het accent in Peru compleet anders is dan in Ecuador en we met ons Spaans weer geheel van voor af aan kunnen beginnen.

Budget voor een wereldreis

We hebben er veel over nagedacht, veel over gesproken en gemerkt dat dit onderwerp eigenlijk één van de weinige grenzen is van reizen: geld!

Het is niets nieuws dat reizen een dure onderneming is. Maar hoeveel geld heb je nu eigenlijk nodig om aan een wereldreis te beginnen? Dit is een vraag die wij veel hebben moeten beantwoorden en we willen jullie, en wereldreizigers in spe, toch een klein beetje inzicht geven van onze budgettering.

Hoeveel geld steek je in de voorbereiding? Wat kan je per maand uitgeven? En hoe zorg je er voor dat je overzicht houdt in de chaos van geld?

Uiteraard heeft de keuze van je bestemming grote invloed op je benodigde financiële middelen. Noord Amerika, Europa en Australië zijn vergeleken met Centraal Amerika, Azië en Afrika een stuk duurder. Wij hebben uiteindelijk gekozen voor Latijns Amerika en Zuidoost Azië.

Laten we beginnen met Latijns Amerika. De verschillen zijn hier wat groter. Landen als Peru en Bolivia zijn vrij goedkoop terwijl Chili, Argentinië en zeker Brazilië voor reizigers behoorlijk duur zijn. Zuidoost Azië is voor ons, Europeanen, een soort walhalla met onze Euro. Wij hebben, buiten onze voorkeuren, bewust gekozen voor een wat duurder en wat goedkoper continent om te bezoeken. Zo proberen we onze financiën een klein beetje in evenwicht te houden.

Na wat onderzoek op het internet en gesproken te hebben met andere reizigers zijn we op de volgende mogelijkheden uitgekomen:

Je kan reizen met een dag budget van 15 tot 25 euro per dag, per persoon. Van dit bedrag moet je in de in principe noodzakelijke dingen kunnen bekostigen. (denkend aan een slaapplek, eten en drinken) Wat je van dit bedrag niet kan doen zijn veel uitstapjes maken, een extra biertje drinken en uitbundig feesten tot in de vroege ochtenduurtjes. Je zal met dit budget dus goed op je centen moeten letten.

Met een dag budget van 25 tot 35 euro per dag, per persoon, vergroot je net iets meer de dagelijkse mogelijkheden. Je hoeft niet elke stuiver drie keer om te draaien en kan je je iets meer focussen op het genieten van je welverdiende spaargeld. Je kan meer uitstapjes maken, wat vaker een biertje extra drinken en jezelf zo nu en dan ook nog eens verwennen met een etentje in een restaurant. Uitstapjes kan je wat makkelijker maken, alhoewel je hier wel een klein beetje mee op moet passen. Uitstapjes zoals een jungle tocht, een paar dagen op een zeiljacht doorbrengen of veel musea bezoeken zorgen al snel voor een lege portomennee.

Dan heb je nog het dag budget van 35 euro en meer. Uiteraard is dit een prachtig ideaal. Je kan 'bijna' alles doen en laten wat je wilt. Uitstapjes blijven uiteraard net zo duur maar 1 of 2 dagen iets minder uitgeven en je hebt je budget weer geheel in de hand. En ja, elke dag uiteten en werken aan je kater voor de volgende dag worden beter betaalbaar.

Als laatste heb je nog het dag budget: geen budget. Er zijn veel mensen die dit budget nemen en niet echt aandacht besteden aan hun portemonnee. Dit is, ondanks het luxe leventje wat je dan kan leven, wel degene met de meeste onzekerheden. Hoelang je kan reizen en wanneer je reis tot een einde komt wordt ineens een stuk onduidelijker. Voor je het weet heb je je geld er door heen gejaagd en gaat je wekker weer om 06:30 uur omdat je werkgever van mening is dat je moet komen werken...

Wij hebben gekozen voor de gulde middenweg en zijn gegaan voor het dag budget van 25 tot 35 euro per persoon per dag. Voor een jaar reizen, zoals wij gekozen hebben, kom je dan al uit op de eerste 24.000 euro die je op je spaarrekening moet hebben staan. Ja, reizen is duur.

Dan heb je uiteraard nog de voorbereidingskosten. Een goede backpack, wandelschoenen, vliegtickets, verzekeringen, inentingen en alle andere onvoorziene zaken die je moet kopen lopen al snel op. Ook wij hebben hier ons een klein beetje op verkeken. Onze uiteindelijke rekening ligt zo rond de 13.000 euro. Houdt er wel rekening mee dat je ook niet te veel wilt bezuinigen op deze zaken want je hebt ze zeker nodig en kan ze beter in 1x goed kopen dan 2x minder goed.

Wij hebben er bewust voor gekozen om het contract met onze werkgever te beëindigen. Een jaar met onbetaald verlof in de publieke sector is een dure onderneming en om het volledige gevoel van vrijheid te kunnen ervaren hebben wij er dus voor gekozen om onze banen op te zeggen. Dit klinkt natuurlijk allemaal idyllisch maar zorgt er wel voor dat je ook geld achter de hand moet hebben voor als je terugkomt. Het feit dat je je reis tot een einde is gekomen is al zwaar genoeg. Laat staan gelijk weer aan het werk moeten... We hebben hier (hopelijk) 3000 euro voor gespaard.

Wil je in de chaos van geld ook nog een soort van overzicht houden dan is het aan te raden om een kasboekje bij te houden. Dit neemt per dag nog geen 5 minuten van je tijd in beslag en zorgt er voor dat je goed overzicht houdt in je uitgaven.

De totale eind som van een jaar reizen voor 2 personen komt ongeveer uit op zo'n 40.000 euro. (Nu we dit bedrag weer eens voor ons zien realiseren we ons dat dit best een berg geld is) Reizen vergt dus zeker een vorm van ambitie en volhardendheid om je droom te verwezenlijken. Wij hebben uiteindelijk een kleine 3 jaar gedaan om dit bedrag bij elkaar te sparen.

Toch blijft één ding belangrijker dan alle andere zaken omtrent het sparen en regelen van je reis. De reis zelf. Het brengt een vorm van euforie als je alles voor elkaar hebt en je eindelijk op het punt staat om je eerste vlucht te pakken naar de wereld van reizen!

Er is nog veel meer te vertellen over hoe je je dag budget kan indelen en waar je je geld aan uit geeft. Dit is een persoonlijke kwestie. Wij kiezen er voor om niet alles aan tripjes uit te geven maar wel te doen waar we zin in hebben. Als we iets tegenkomen wat onze interesse trekt dan gaan we er voor maar we komen er niet onderuit om keuzes te maken. Dat extra biertje of verwen momentje zijn dan ook belangrijk voor ons!

Wist je dat:
- Ze in Ecuador nog wel eens vergeten de helft van je drankjes op de rekening te zetten
- Een zak fruit nog geen 2 dollar kost
- Er veel geld gaat zitten in buskaartjes
- Een halve liter bier in de winkel nog geen dollar kost
- Een mojito altijd twee voor de prijs van één is

Update 2.0

Van Colombia naar Ecuador hebben we uiteindelijk toch per bus gedaan. We hadden er verschillende verhalen over gehoord, deze verschilden van veilig tot onveilig en van een makkelijke doorgang bij de grens tot uren moeten wachten op niets. Uiteindelijk toch maar de gok genomen en achteraf gezien hebben we toch weer wat dingen meegemaakt die we anders nooit tegen gekomen waren.

Beginnend met wat we in onze vorige verslag helemaal zijn vergeten te vermelden is dat we, tijdens onze reis naar Ecuador, getuige zijn geweest van een aardbeving. 45 Kilometer bij ons vandaan was het epicentrum en daar werd een aardbeving geregistreerd met een kracht van 7.4 op de schaal van richter. Wij bevonden ons op dat moment in de bus op een busstation. Elkaar vreemd aankijkend met de vraag waarom de bus nou zo aan het schommelen was viel het ons ineens op dat alles om ons heen ook zo aan het schommelen was. Mensen in paniek heen en weer rennend creëerde even een vorm van paniek onder de menigte. Dit terwijl wij, die dit nog nooit hadden meegemaakt, eerder met grote ogen om ons heen stonden te kijken van wat er allemaal gebeurde. Het is een vreemd gevoel kunnen we nu uit ervaring vertellen.

Maar goed het grens verhaal… De bus dropt je af bij in het dorpje voor de grens. Vanaf daar moesten we een taxi pakken naar het immigratiekantoor voor de stempel om Colombia uit te mogen. Vanuit het immigratiekantoor loop je naar de brug die de grens tussen de twee landen aangeeft, je gaat de brug over, loopt het immigratiekantoor van Ecuador binnen om een nieuwe stempel te halen om Ecuador in te mogen. Vervolgens neem je de volgende taxi naar het volgende dorpje om vanuit daar de bus te kunnen nemen naar Quito. Al met al hebben we 25 minuten gedaan om van land te verwisselen en het is in ons geval dus allemaal ontzettend meegevallen.

Quito is eigenlijk de eerste grote stad in Zuid Amerika die ons is bevallen. We hadden een hostel dat gelegen was op een heuvel/berg en vanuit hier hadden we een prachtig uitzicht over de stad in de vallei. Met name in de avonduren als alle lichtjes in de huizen ontstoken waren was het uitzicht adembenemend. We bevonden ons in het oude gedeelte van Quito en vanuit het hostel bevonden we ons binnen 5 minuten tussen prachtige statige gebouwen en mooie pleinen. Alhoewel je in de avonduren beter niet naar buiten kon hebben we ons hier ontzettend vermaakt.

Wat misschien niet iedereen weet is dat Ecuador het middelpunt van de aarde is. De evenaar bevond zich op een uurtje rijden van Quito en uiteraard zijn we er een dagje naar toe gegaan. Op de evenaar zelf kon je allemaal leuke testjes doen en waren we zelf een kilo lichter op de weegschaal. Trots met een stempel in onze paspoorten met daarop GPS Latitude: 00.00.00 konden we weer verder met onze trip.

Vanuit Quito zijn we iets naar het zuiden afgereisd en bevinden we ons nu in het kleine dopje Baños. Het is een geliefde plek voor lokale mensen om het weekend door te brengen vanwege het uitbundige nachtleven en de vele outdoor sporten die je de omgeving kan doen. Vandaag hebben we ons voor het eerst gewaagd in de wereld van white water raften. Gelijk maar beginnend met level 3 en uitlopend tot level 4 (maximum van 5) hebben we ons adrenaline werk ook weer gehad voor deze week…J

En er is hier nog zoveel meer te doen. We gaan weer een wandeling maken over de bergen opzoek naar een mooi uitzicht, in een hotspring dobberen en ons heerlijk laten verwennen met een massage van anderhalf uur voor het luttele bedrag van 25 dollar. Omgeven door prachtige bergen, valleien en grote watervallen vermaken wij ons nog wel even hier!

Goodbye Colombia and here we come Ecuador

Vandaag kijkend naar de datum worden we er mee geconfronteerd dat we al weer een maand onderweg zijn. De tijd vliegt hier voorbij. Elke dag een nieuwe bestemming, ontmoetingen met nieuwe mensen, nieuwe indrukken en vooral vele nieuwe ontdekkingen.

Het wordt voor ons tijd om Colombia achter ons te laten. We hebben nog een hoop te ontdekken en het word tijd om een nieuw land op het continent te gaan bezoeken. De volgende bestemming: Ecuador.

We hebben erg genoten van Colombia. Het land en in het bijzonder de inwoners zijn vele malen mooier en vriendelijker dan we hebben ervaren in Panama. Van een zeiltocht over de San Blas eilanden naar Ciudad Perdida in de jungle, van de grote bruisende steden naar de rust van de koffie plantages en van bloed geslagen hitte tot een lange broek en een trui in de avond… Colombia is een land dat in teken van muziek staat en je kunt zien dat mensen genieten. Het land heeft veel te bieden en we hebben hier veel ontdekt maar zien ook in dat hier nog zoveel meer te ontdekken is. Misschien dat we hier nog wel eens terug keren in de toekomst, wie weet…

We zijn nu precies een maand onderweg en beginnen ons steeds meer thuis te voelen in het reizigerswereldje. Waar we in het begin nog wat moesten wennen komen we nu moeiteloos binnen en voelen ons al snel thuis. Het is voor ons leuk om te zien dat er meer reizigers zijn die ook ontslag hebben genomen dan reizigers die hun baan nog steeds hebben. Zijn we toch niet de enige op de wereld die eigenlijk geen idee hebben wat we na deze reis gaan doen.

Hostels… Elke is anders en geen één hetzelfde. We zijn in drukke, rustige, grote, kleine, mooie en lelijke hostels geweest en elke heeft zijn eigen charme. We proberen ze een beetje af te stemmen op onze behoefte. Van een avondje doorzakken met iets te veel biertjes tot complete rust in een hangmat met een boek. Elk hostel biedt op zijn eigen manier een leuk verblijf.

Wat ook altijd een verrassing blijft is wie je tegen komt. Uiteraard zijn er altijd nieuwe mensen maar zo nu en dan kom je weer is iemand tegen van een vorig hostel. Het is leuk om nieuwe ervaringen te delen en te kijken waar iedereen uithangt. Onze facebook lijst groeit gestaagd en mochten ze allemaal echt naar Nederland komen dan krijgen we het nog druk met alle rondleidingen!

Dagen plannen, ook zoiets waarvan we te voren een beeld van hadden gevormd maar tot op de dag vandaag nog niets aan hebben gehad. Elke keer als we proberen een paar dagen vooruit te plannen loopt alles binnen maximaal 2 uur weer geheel in de soep. We hebben ons er bij neergelegd dat plannen niet echt lukt en kijken per dag wel waar we aan het einde van de dag uitkomen. En eigenlijk is het heerlijk om niet te weten waar we over een week zijn!

Zo terugkijkend op onze eerste maand zijn we erg gelukkig met onze stap. We doen het samen goed, kunnen erg lachen met elkaar en hebben nog geen oorlogen hoeven uitvechten. Ons Spaans gaat met kleine stapjes vooruit en zo komen we steeds weer iets verder. We genieten niet alleen van de bestemmingen maar ook van de weg er naar toe. Oké, 20 uur in een bus is niet onze grootste hobby maar je ziet veel van het land en krijgt daardoor een goed idee van de topografische lay-out van een land. Ecuador is gelukkig een stukje kleiner dan Colombia en dit betekend iets minder uren in de bus.

Wist je dat:

-Een zin in het Spaans leren vrij makkelijk is maar het antwoord begrijpen nog steeds een grote uitdaging is

-De enkels van Carmen tijdens busreizen in protest gaan en heel erg dik worden

-De busreis van Cali, Colombia naar Quito, Ecuador niet als heel veilig te boek staat. Maar we veilig zijn aangekomen…

-We nu op zoek gaan naar een kustplaatsje en daar is lekker een weekje ‘vakantie’ gaan vieren.

Van Medellín naar Guatape

Na een lange busreis van 18 uur kwamen we eindelijk aan in Medellín. De bus had er 15 uur over moeten doen maar vanwege een niet te verklaren oorzaak hebben we op een bergweg 2 uur in de file gestaan. Gelukkig hadden we een goede bus met een goede chauffeur. We hadden namelijk nog wel wat uurtjes stil kunnen staan maar met wat pas en meetwerk propte onze chauffeur zijn bus overal tussen door en konden we door met onze reis.

Medellín is een grote stad met ruim 2.4 miljoen inwoners. Gelegen in een vallei is het de eerste stad die we zijn tegengekomen met een metrostelsel. En niet te vergeten het is de stad waar Pablo Escobar in zijn hoogtijdagen 1 miljoen dollar per dag verdiende aan cocaïnehandel. Na Pablo Escobar is het nog lang de wereld hoofdstad geweest van de cocaïne handel. 80 tot 85% van de wereldhandel in cocaïne was afkomstig uit Medellín.

Deze dagen is dit aanzienlijk minder en is het de derde grootste stad van Colombia. Het is een volle stad met veel verkeer en 24 uur drukte op straat. Misschien dat het door de bewolking kwam maar tijdens ons verblijf hier hing er dan ook een behoorlijke wolk smog boven de stad.

Na ons verblijf in Santa Marta en onze jungletrip naar Ciudad Perdida kon de stad ons niet langer dan 2 dagen boeien. Genoeg van de auto's en mensen gingen we opzoek naar een wat rustigere plek buiten de grote stad.

Bij onze aankomst in Medellín troffen we nog net twee mensen van onze boot trip over de San Blas eilanden. Zij vertelde ons over een klein stadje op 2 uur rijden van Medellín. Guatape genaamd en met 5500 inwoners gelegen aan een prachtig meer met vele eilandjes. Dit klonk als muziek in onze oren en hebben er niet lang over na hoeven denken om een buskaartje naar de rust en natuur te boeken.

En we hebben gekregen wat we wenste. We hebben een klein hostel gevonden net iets buiten het dorpje en zijn de enige gasten op dit moment. Het hostel is genaamd Mi Casa Guatape en word gerund door een Engelsman en zijn Colombiaanse vrouw en met een eigen kamer met uitzicht over het meer is dit een prachtig plekje. We zijn hier nu een aantal uren en het voelt alsof je bij vrienden op bezoek bent. Er worden zomenteen hamburgers voor ons gebakken en met een biertje er bij word dit waarschijnlijk ons beste maaltje tot nu toe in Colombia.

Wij denken hier nog wel wat dagen rond te blijven hangen. Een dag wandeling naar de plaatselijke watervallen, een paar uurtje in een kajak roeien rond de eilandjes en het stadje verkennen houd ons hier nog wel even bezig.

Dit is zoveel beter dan de drukte van een grote stad!

Wist je dat:

- De treinen, bussen, trams en metro's in NL ook moeten worden voorzien van muziek
- Er hier live muziek wordt gespeeld tijdens de busritten (sommige aanzienlijk beter dan andere)
- Carmen nu in een hangmat met ondergaande zon aan het chillen is
- Mijn (Rik) zusje bijna jarig is en wij het heel jammer vinden dat we hier niet bij kunnen zijn